کجاست؟ محبت در سرایی که نامش جهان است کجا جویم نشان محبت، به وقت گُشاده دستی و سلامت همه یار با وفا هستند، چو رسید عارضی ز درد و مصیبت کجا رفت نشان محبت، خوشا به آن قلم وهزار...

عید روزه خوران ماه رمضان آمد عید روزه خوران شد در شهر خبر آمد که ارزاق گران شد گویند که روزه خبر اغنیا ز مستمندان با این فلسفه بر فقرا حرام جاودان شد یا آنکه برای تن آدم دوای درد است این چه درمانی...

بوی باران بوی باران می دهد صحرا و دشت و کوهسار بوی عطرِ رازقی پیچیده اندر مرغزار پر شد از ابرِ سیه فام آسمان ِ نیلگون می خروشد تُندر و زیبا خُرامد جویبار بلبل و قُمری غزل خوانند و مست اند و...

«خود کرده» ای ماهیِ لب تشنه دریا خواب و رؤیاست در خواب و رؤیا زندگانی بس چه زیباست خشکیده اینجا چشمه ها ، دشت و کویر است در این کویر تشنه خار و خس هویداست مرغ غزلخوانی نمی خواند در اینجا جغد ش...

یک نظر دیدن تورا مارا کفایت می کند با شکفتن،غنچه بر بلبل عنایت می کند برف وباران آسمان را صاف و آبی می کند اشک عاشق از جداییها حکایت می کند هیچ سازی مثل نی دمساز عاشق دیده ای سوز نی از بی کسی هایش ش...

بهار ۳ نو بهاران است و می افتد به یاد زندگی هُرم رویش می دهد در انجماد زندگی اول هر ساله همراه خودش می آورد رونقی با خود به بازار کساد زندگی هر نفس کِل میکشد در رگ رگ گلبوته ها شعر باران می تراو...

شهرتاریک کوچه تاریک زمین آسمان تاریک دل زیبا نمی بینم همه جای جهان تاریک تمام شهر روستا گشت امنیت گشت داروغه به زندان ابد ماند همه جای جهان تاریک همه قداره دردستان مزدوران بی حکمت بزیر هرن...

بُرد یا باخت ، از این قِصه پُر از تردیدم زندگی طعم قماریست که من فهمیدم شانس! تعبیر بدی داد به دستم ای کاش خواب این معرکه را جور دگر می دیدم پشت این سنگر لو رفته خیالم خوش بود اینکه با دشمن فرضی چ...

بگو آخر چه شعری می گشاید اخم نازت را بگو با من چه سازی می فریبد انقباضت را بگو از التهاب تلخ تنهائی که می سوزد درون سینه تا صورت گل خندان بازت را که می داند ولی شاید نماند فرصتی فردا بگو تا بشنوم ام...

«آوا» این مرغ خوش آوای من ، آوا خوش آمد این غنچه ی زیبای من ، آوا خوش آمد روشن شده این خانه از نور وجودش آرامش دنیای من ، آوا خوش آمد چون بلبلی می ماند این زیبایِ خفته این بلبل رعنای من ، آ...

صدای پای بهار برخیز که سوز سرمای زمستان می رود برخیز که برف ها آب شدند غصه ها باد برد بتکان دل بگشا نقاب از چهره بادبهاران بنگر به دشت و دمن که آذین شده از شکوفه های نوبهاران به صحرا رو غم را بسپار ...

بسمه اللطیف جلوه زیبایی با جلوه زیبایی تو در نظر من گردیده گلستان جهان رهگذر من بردی تو قرار از دل و در سینه تقلا بسیار کند این دل بی بال و پر من هر ذره گرایش به تو دارد به محبت در کل وجود من و زیر...

پیوست پلک بر هم زدی و آینه ها مست شدند همه منظره ها ساحل یکدست شدند بعد از آن لحظه که با ناز و ادا خندیدی ساکنان گذرت عاشق دربست شدند کفر چشمان تو از معجزه ای کمتر نیست مردم شهر به آئین تو پابست ش...

پا برهنه آمدم بگذار تبریزِ عزیزم از دل و جانم به پایت شاخه ی مریم بریزم بامَت آن میدانِ ساعت تشنه ام کردند آری چشم می دوزم ! که حق دارم اگر اینگونه هیزم بی نظیرو پاک ، آن اشرافِیِ ساده ِ دل...

«دِه بالا» روبهی بوده در دِه بالا مکر و حیله در او نمایانا چون فریبد خروس دهکده را تا کند شام چرب مهمانا پاک کرده لب و دهان خویش گفته هرگز نخورده حیوانا غافل از دُم خویش می باشد از پَسش گشت...

هرکه را دست دراز است نیازش بیشتر چو شود شعله فروزان گدازش بیشتر عقابی که کند باز دو بالش به پرواز همه کبر و جلال و فرازش بیشتر ما را غم اندوخته‌ی دوران نیست هر که را حرص و طمع بود آزش بیشتر ع...

شادی ام با غم ندارد هیچ فرقی دست کم عالم است و صدهزاران اتفاق زیر و بم جانب دل را گرفتم در نبرد عقل وعشق حال عقل  و دل، چه خوبند! بر علیهَم هم قسم آخ ....از مادر بزرگم،! صاف میزد توی خال طعنه می ...

نه این که می گویم فقط این جا کسی نیست انگار اصلا توی این دنیا کسی نیست هی تو که بین دیو و دد می جویی انسان! من گشته ام، بیخود نگرد آقا! کسی نیست همکاسه وقت شادنوشی بی شمار است پیمانه از غم پر شود ام...

«گویم سلام» ای طلوع روشن فردای من گویم سلام نور امیدی در این شبهای من گویم سلام مایه ی آرامشی هستی در این شام سیاه قصّه ی شیرین در رؤیای من گویم سلام من به امیدی کنم سر اینچنین شام سیاه روشنی...

رسوای عالم‌است دلم در جوارِ زن از بس شرابِ آن شده: چشمِ خمارِ زن آغوش باز می‌کنم و باغ را طلب تا او صفای من بشود ، من حصارِ زن ابرو و چشم و گوش و لبش بیت‌های‌ اوست در حالِ خوانشِ غزلم در کنارِ زن د...