من با " تو " بوده ام، و زندگی مانده است که دیگر قولِ کدام روز خوب را به من بدهد.؟!

هرگاه دلتنگ شدی برگرد به رویِ تو همیشه باز است آغوشم.

قسمت من نشد اما، دلخوشم به شعرهایم، که شاید برسند روزی به دستهایت

نباشی هم، تو را من دوست خواهم داشت که دوست داشتنت تقدیر من است

ندارمت، اما ادمی هر انچه را که ندارد، بیشتر دوست دارد بیشتر می خواهد

دیشب خوابت را دیدم در آغوشم... و امروز، تمام روز را بوسیده ام پیراهنم را

بی تو چه غم انگیز شده اند، هر انچه، که با تو زیبا بودند

چون ستاره ای به نامِ کاشفِ آن تو نیز به نامِ من هستی

محال است دنیا باز هم بوی عشق بگیرد قرنطینه بوسه را ممنوع کرده

گمان نکن تکراریست روزهایم، امروز بیشتر دوستت داشتم بیشتر، دلتنگت بودم،

یک روز می آیی... همین فکر، مرا روشنم می دارد.

یادت، شب، طنابی میشود به دورِ گردنم

من خوبم، اما، "دوستت دارم" بی تو در حنجره ام دارد دق می کند،

مرغزار بی تو معنا ندارد دیگر سبزه ای نمانده من گره برهوا می زنم

پریشانم... انچنان، که گیسویِ تو در باد

بهار، فصل نیست جهان است، باتو

بهار به " هیچ" نمی ارزد اگر نیفتد میانِ من و تو، اتفاقِ عاشقانه ای

من مانده ام با فانوسی از چشمانم که سو سو می زند برای دوباره دیدن عشق در نگاه عاشق تو

به غلط! ماتیک سرخ کشیده بر لعل لبش گوئی به خرما عسل مالیده و گذاشته در دهنش

حی علی خیر العمل یارت را بگیر در بغل