وطن هسی مه روح وجان و ایمون
ته کوه وجنگل و دشت وبیابون
ته سبزی و ته سرخی و سفیدی
دیارِ پهلوانون کهنه شیرون

وطن ته خاکه شه چش سرمه کمه
ته دریای غمسه برمه کمه
دماوند بومه و ته پا اسمه
ته زخمی بیه ...

آن بهشت نازنین کو جای جایش پر گلست
افتخار خاک ایران، شهر آرش، آملست
شهر طالب ،شهر زهره، شهر صد افسانه عشق
شهر یاران و شجاعان، شهر یاس و سنبلست

در بهاران ،عطر نارنج و بهارش فتنه برپا میکند
عاشقان ر...

مه دل تنگ و مه دل تنگ و مه دل تنگ
مه دل به‌سون میرکای کهورنگ
کجه بورده مه همسالونِ ارمون؟
چتی بسوتمی بی چمر و ونگ؟

کچیک بیمی که جنگ بّیه امه ور
وطن ره خواسنه بسازن از سر
تازه بورده امه پشت راست بئو...

تو بسان چشمه
صاف و شفاف و زلالی جانا
چه گوارا هستی
بهر نفسی تشنه
که فتادست ز حال

تو مثال رخ ماهی در آب
ماه زیبای شب چهاردهم
که هویدا کند او سفره نور
و برد جمله ز چشمانم خواب

بنویس بر قلبم
نام زیب...

دلخوشیها گشته تصویری پر از رنگ و لعاب
کو برای سرخوشان گشتست آویزان به قاب

آنقدر از زندگی تصویر رویا ساختند
زندگانی شد فراموش و سپردندش به خواب

سر بلند و سفره رنگین کار دنیا شد تمام
بی خیالی شد مرام...