دست هایت که رفت بی وقفه
یک عصای سپید جاش آمد
دلخوشی هام پرزدند و به جاش
نام تو در کنار کاش آمد
رفتی و ساک را سبک بستی
حلقه و هدیه هام جاماندند
از بلایی که بر سرم آمد
باخبرهای قصه واماندند
...
بهار کنج دلت قد کشیده که زیباست
و کار دست تو این است آنکه نام او دریاست
زمین به گرد تو چرخیده که هوا خوبست
نگین چشم تورا دیده آسمان...بیتاست
به بادبادک عشقت جهان شده خیره
و پشت نام تو یک شهر ...
می گویند روزگارش سیاه شده
جنون دارد
نمی فهمد...می خندند
من ....
می فهمم
اینها نمی فهمند
چه لذتی دارد
.
.
.
.
.
ماه گردان نگاه تو شدن
...
چشم می پوشم از تمام جهان
لحظه هایی که در کنار منی
می روم با تو امشب از این شهر
بعد از این صاحب اختیار منی
سفر آغاز می شود آرام
پیش تو هستم و خیالم تخت
روی پیشانی ام نوشته خدا
که فقط با تو می...
قلم موی امید را بردار؛ روی این هق هق شبانه بکش
توی قاب ظریف بازوهام ؛ یک «تو» در طول و عرض شانه بکش
بکن از بین نقشه گیلان را ؛ روسری رنگ سبز میخواهم
برو در انتهای شیطان کوه ؛ آسمان را شبیه خانه ب...
تبلیغات
