میخانه و می کار مرا زار نمود
هم سایه و همسار، چه بسیار نمود
یاری که نداریم ولی یاورمان
نادیده مرا طعمهٔ عیّار نمود
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
مِی خواهم و مِی خواهد و مِی نیست چرا؟!
هر جا که دلم خواست دِ لِی نیست چرا؟!
یاقی شده این دل شده ام شهرهٔ شهر
نی مه وش و نی مه رخ و نِی نیست چرا؟!
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ای...
ما نیز تماشای مهنّا کردیم
همچون دگری حافظ و معنا کردیم
یک شب دل سنگش بشکست این دل را
نذری ننمودیم و معمّا کردیم
ما نیز چو من محو تماشا بودیم
هم پای سخن هم بَرِ پاشا بودیم
یک شب دل ما گرم و ولی او بی ...
من هتکة بیجای تو را سر نکنم
هرمانم و من فکر تو را در نکنم
این گلرخ مهپارة ما ماه مرا
نادیده گرفت از من و باور نکنم
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
ما ترک نگفتیم که او درک کند
شاید دل او کینهٔ دل چرک کند
لیکن نکند روی به معراج دلش
ترکی که خودش روح مرا ترک کند
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
تبلیغات
