پاییز

باز پاییز آمد و از روی خشم
کرد برپا آتشی از برگ گل
زاغ را فرمود تا شادی کند
از سر شب تا سحر در مرگ گل

تا نباشد در چمن شور و نشاط
بانگ زد بر بلبل آواز خوان
حکم تبعید پرستو را نوشت
تا ...

با غروری نجیب وروحانی وسعت عشق را شنا کردند
دل خودرا به موج ها دادند میل دیدار آشنا کردند
سیلی موج را خریدندو لذت اوج را چشیدندو
فتبارک از او شنیدندو این چنین خویش را رها کردند
دستشان بسته بود...

آتش فــراق

با آتش فراق چراغانی¬ام مکن!
آشفته¬تر از آن چه که می¬دانی¬ام مکن

با تند باد خشم به آرامشم متاز!
دیگر بس است این همه توفانی¬ام مکن!

مسپارا بر گیسوی خود را به دست باد
زین بیشتر دچ...

و عشق آمــد

و عشق آمد و امن مرا خطر بخشید
به رسم هدیه! به اعضای من شرر بخشید
به جاده¬های عطش برد و تشنگی آموخت
نگاه ملتهب و جان شعله¬ور بخشید
عزیز کرد دلم را! برای زیباییش
به لایه لایه¬ی آن زخ...

دیگر برای از تو سرودن مجال نیست
باشد اگر مجال، جوی حس و حال نیست


شعری به رنگ عشق و سرودی برای دل
گویی شراب گشته و بر من حلال نیست


ذوقم به سنگ خاره به آهن بدل شده ­ست
شعری اگر از آن بتراود...