دریا
مطهرشد
ازقطره ی خونش
وگردن ایمان
پرازیاقوت
گلوله از افتخار
درسینه اش منفجرشد
ماه طلایی غیرتش
طعنه زد!
بر غرور ماه نقره فام
وکشید!
سرخی خونش
قلمی برلاله ها
------------------------...

من
به تیشه ی عشق
گفتم:
صیقلت دهد صنم آسا
وبه آینه...
طعامی دهد به ناسیرایی ترینِ منت

وبه چشمانم...
آبیاری کند کاکتوس های غرورت را
من
به واژه های سترگ شعرم
گفتم:
مستغرقت کند در اغراق ز...

بارون اشکم نمیاد
بشوره گرد غممو
اشکم بامن قهره دیگه
شناخته بخت بدمو
دفن کرده حس غصه هات
زیرغبارش دلمو
یه کوه یخ از اون نگات
گرفته راه بغضمو
شونه یی پیدانمیشه
بذاره روش این سرمو
ترانه ای ن...

کاش قوش اؤلیب اوچیدیم (کاش پرنده بودم میپریدم
جیران اؤلیب قاچیدیم (آهو میشدم میدویدم)
خیالدان آرتیق اوزاق (فراتر ودوراز خیال)
قوجاقووا چاتیدیم (به آغوشت میرسیدم)
...

عشق در پس کوچه های تنگ گذشته گم شد
پشت پرچین دیوار دور همسایه گم شد

دربلندای سکوت تار عنکبوتی ها
درگره های ظریف وکور قالیچه گم شد

با روباهی که پنیر راربود دردبستان
پشت آینه، به روی مخمل طاقچه...