با آتش شمع ، پروانه می سوخت
ای کاش مو هم با شانه می سوخت
اکنون که عقل از ، دل می گریزد
عاقل درونِ کاشانه می سوخت
می ، پست افتاد ، ای کاش می شد
در حال مستی میخانه می سوخت
آنسان قدح را دیدم در آ...

آیینۀ ما بود فراسوی دو چشمت
دربند طلب بود ، شب از سوی دو چشمت
آزاد شدی بهر علاج از غم بسیار
درمانده ام از مصلحت و خوی دو چشمت
آرایۀ ابروی تو بر ماه هلال است
ماه است تماشا گه ابروی دو چشمت
از طر...

برگ عیشی من از آن یار خُتن می خواهم
یک گل بوسه ز لب های شکن می خواهم
سر به زانوی تو در دامن شب بگذارم
چون در آغوش تو از عشق سخن می خواهم
ای سپیدارترین نرگس نیلوفروَش!
غرفۀ ناز تو از دشت و دمن می...

« شرحه تحریر ها »
کرکرۀ پردۀ ، خانۀ خود شب کشید
روز شد اندیشه ها کاسۀ سر را چپید
این همه تکرارِ «ها»، طنطنه، آوازها
شرحۀ تحریرها «ها هه هه ها» آفرید
روح در افزایش...

ای خداوند جان آفرینم
چشم مستم بنه بر مِهینم
شاخۀ خشک و خار زمینم
من به خال لب او کمینم
صاحب لوح عشق امینم

دل به سودای دلبر نشسته

دست هایت سه تار ربابست
خنده هایت به راجی حیات است
یک نگاهت ...