در دل،‌بجزاز دوریِ‌تو رنجِ‌دگرنیست
جز دیدنِ‌رخسارِچوماه‌ِتو به‌سَرنیست
آرام کُـــنَد جـــــانِ‌مرا لطفِ کلامــت
چندی‌ است‌زِ آوایِ‌قشنگِ‌تو اثرنیست
دنـــیاست فریبـــنده‌یِ بســیـــارْ توانا
...

توزندگی‌و جانِ‌منی ،من‌سَنَ قربان
بیناییِ چشـمانِ منی ،من‌سَنَ قربان
دردهکده‌ی‌عشق‌شدم‌بی‌سروسامان
سرمایه‌ و سامانِ‌منی، من‌سَنَ قربان
از اوّلِ رَه همــرهِ تو تـا به نهـــایت
آغـازی و پایانِ...

داغ تنهــایی دلم را پیـر کرد
روزگارم را عجب دلگیـر کرد
روزهای‌سخت و دردِبی‌شمار
از جهـانِ پُر عــذابم سیر کرد
هرچه‌آمد بر سـَرَم از دیگـران
دیده‌ام‌با اشکِ‌خود تفسیرکرد
سینه٘‌چون‌پُرشدزبغض...

مانده‌ام‌سینه‌پُرازغصه‌زِهجرانِ‌کِه‌شد
دیده‌ام‌روزوشبش‌‌واله‌وحیـرانِ‌که‌شد
شهره‌بودیم به‌آرامش وبرصبر و قرار
باچنین‌وضع‌دلم‌بی‌سـروسامانِ‌که‌شد
من که یک عُمر پناهِ همه٘ یاران بودم
دست‌هایم ...

سکوتِ‌شب‌وموجِ‌دریاومن
نمایی زِ امواجِ زیبــا و من
کـران تـا کـران آبیِ آسمان
غروبِ‌دل‌انگیزِ اینجا و من
شده‌جمع،درساحلِ‌نیمه٘‌شب
تمـــامِ قشنــگیِ دنیـا و من
شدآرام جانِ پریشــان شده
رخ...