((سبک تر از پر یک کاه))

وقتی غزل پر می شود از شور احساسم
وقتی قصیده می کند پا در رکاب دل
وقتی سرم پر می شود از مثنوی از شعر
ابیات را با دست احساسم
ازشاخه ی ادراک می چینم
گلواژه را چون خوشه ...

برف با ناز و تکبر می خرامد تا زمین
کوهساران در کمین
تا بنوشد دانه های برف را چون انگبین

پنجه های باد در گیسوی بید
چهره جنگل ز بارش رو سپید
شاحه ها لبریز صدها قاصدک
برف همچون شاپرک
می نشیند رو...

آب حیات
فرود آمده دانه ای از فراز
چنین گفت با من حکایت به راز
که من از دل آسمان آمدم
ز اوج زمین و زمان آمدم
مرا هدیه داده خدا بر شما
که گیرید دستی به سوی سما
بجا آورید شکر یزدان خویش
که باران ...