فتنه ی هشتاد و هشتی با دو چشم آذری
رو سری وا می کنی با رنگ سبز دلبری

حکم تفتیش دلم را خواستی وقتی شبی
نام عشق دیگری را برده ام یا می بری !

ابر چشمم باز شد ، وقتی شنیدم گفته ای :
"تو " ز هر مر...

پر کن این جام شقایق شده ام را یکریز
رقص کن در دل مستانه ام ای عشق عزیز

آمدم تا که به آتش بکشی قلب مرا
تخت جمشید منم! شعله بزن در همه چیز...

"تقدیم به تــــو...!"
همین!...

زانو به بغل دارم در گوشه ی تنهایی
فکرم شده مشغولِ کی "من" ،"تو" شود "ما"یی؟

پروانه ی لبهایم ، کِز کرده نمی خندت
رَم کرده خیالاتم ؛ پیوسته به هرجایی

"هامون" دو چشمانم ،باران سرابی شد
در ماند...

هرچند، به بالی شده ؛ پرواز اسارت
محکوم قفس هاست ؛خوش آواز اسارت

هر دَرز نگاهی که دلم دوخته گاهی
اشکی شود از دستِ زبان باز اسارت

انگار که ماهی شده ام در کف دریا
افتاده به تور غلط انداز اسا...

بغلم آس و پاس معشوقی
مانده در خاطرات رویایی
توی بستر همیشه یک حالت
اشک و دیوار و قاب تنهایی

خار گشتی درون چشمانم
اشکهایم هوای بیزاری
اگر از حـالِ روحِ من پرسی
صحنه ی دیدن سگ آزاری

من غروب...