ریشه ی پیراهنم که حلقه می زند
و گل های ریز آن که به سمت پنجره
باز می شود
من آبستن شعرهای تو
شمال را ترک می کنم ،
لابد می خواهی که دست هایم را
بگیری
من روی نقشه نیستم
گم می شوی
می میری،
د...

تب و تاب دریاها
شانه های زخمی کوه
گونه ی کویر
پیشانی شکسته ی نجابت
قامت وترانه های بندر را
با آرایش خودش
می کشد
اینچنین زنی که
حقیقت کلاسیک شعریست تلخ
لطیف در دهان مردی عاشق کاک ،
رنجش
...

عاشورای شعر من
بر تن واژه ها
هزار زخم بزن،
بغض قلم خون بالا بیاور ،
حافظه تنگ تاریخ
لالایی کودکی را
به یاد می آورد که
برای حسین می گریست
هزار سینه سرخ
از گلوی اصغر
اوج گرفت.


محبوبه...