از مردمِ این زمانه دوری بهتر
دندان به روی جگر، صبوری بهتر
امروزه قواعدِ مسلمان بودن-
پنهان و دروغکی و صوری بهتر
وقتی که بهشت زورکی باید رفت
پس باورِ جامِ می و حوری بهتر
از بینِ شراب و حوری و نهر...

پرِ ذوقم.. شبیه فرشچیان، وسط کارگاهِ نقاشی
پرِ دردم.. شبیه ژاندارمی که لباسِ تنش شده ماشی

فحشِ زشتم.. شبیه الفاظی که ابابیل وقتِ سنگ زدن_
دانه دانه حواله می کردند به تمامِ تبارِ نجاشی

داغدارم....

هم یکسره ادعای غم می کردند...
هم پرچمِ عشق را عَلم می کردند
هنگامِ نیاز ، باز تنها ماندم
دیدم که فقط منم منم می کردند
*************
گفتند اگر خوب عبادت بکنید
در باغِ بهشت، عمرِ راحت بکنید
گفتیم...

چیزی که نماندست که از دست دهیم
آزادیِ مشروط... گرونی هم روش

ما مردمِ صبرپیشه ی بانمکیم
تهدید به حبسِ توی گونی هم روش

از اولِ کودکی که بدبخت شدیم
این دوره ی کوتاهِ جوونی هم روش

تحریمِ دلار ...

بی واهمه ایران را... خوردند و جهان را هم
با نامِ مسلمانی، بستند دهان را هم
از سُفره ی مظلومان خود لقمه گرفتند و
در ظرفِ جدا بُردند سهمِ اخوان را هم
تصویرِ اذان را بر گلدسته نمی بینم
انگار که دزد...