پیراهن و شالِ یاسیِ بعضی ها
شد علتِ کم حواسیِ بعضی ها

از بس که دلش به هر کسی رو کرده
قلبش شده جالباسیِ بعضی ها

در شهرِ پُر از ریا و کلاشی ها
ابری شده آسمانِ نقاشی ها
در حوضِ خیالِ من ولی افتاده
عکسِ تو به روی تک تکِ کاشی ها

در ظاهر اگر چه اهلِ ایمان بودند
پوشیده به آیه های قرآن بودند
در باطنشان نشانِ حیوانیّت
در اصل فقط ، شبیه انسان بودند
...

در کنج قفس دلم غریب و تنهاست
تنهایی ام از سروده هایم پیداست
با یادِ تو و خیالت ، امروز دلم
سرچشمه ی عاشقانه هایی زیباست
...

یک عده همیشه همدم آه شدند
یک عده ولی دلیل هر راه شدند
یک عده به جبر در خطا افتادند
یک عده به اختیار گمراه شدند