مادرم می گوید
زن که باشی
همیشه خسته ای
بارهای سنگین و بی مقدار را
به مقصد می رسانی
و دیگران را می بینی
که پایان خط ایستاده اند

مادرم می گوید
زن که باشی
پس معرکه ای
و همجنسانت
نمک روی زخم...

می‌دانم
با کاسه‌های گلدار چینی
پشت سرم آب نمی‌پاشی
بعد از رفتن‌ام
کم حرف نمی‌شوی
کم نمی آوری
به زودی
کسی را پیدا می کنی
که بهتر از من باشد
و تمام بدی های تو را
نادیده بگیرد
...

بوی گل می آید
نکند باد
از خیابان شما گذشته‌

با گریه مادرت
شعله ور می شود
از آه پدرت
نفس می گیرد
این که می بینی آتش است
و با کسی شوخی ندارد

اما تو
سر شوخی را باز کرده ای
و می خواهی
با همین دستهای کوچک
آب دریاها را
به اینجا بیاوری...

ماهی ناز نقره ای
شبیه ماه قصه ای
شبیه اون ستاره ها
که پولکای تنتن
وقتی توی تنگ بلور
خسته می شی
نا نداری
منم برات قصه می گم
چشاتو رو هم بذاری
یادم نره
بهت بگم:
ما هممون تو قفس ایم
صدام...