تنها یادگاریت
اتاق خالی از توست...
تمام هستی ام را بفروش
و برای بازگشت
بلیط بخر

دستانش یخ بسته بود
و آخرین کبریت روشن نمیشد
تاریکی و باران و سوز و سرما...
زمستان بود
زمستان بود...

باران می آمد
اما خیال آلوده مرا
از یاد تو نمی شست...

روزها گذشتند

پس از شب های بی قراری

و من آموختم

زندگی بستر فراموشی هاست

هوا سرد است
و شالگردنت اینجاست
کنار مابقی خاطراتت
در ذهن متروک من.
نگرانم
هوا سرد است...