زمستان می رود

و من نگران خاطراتی هستم

که از زیر برف ها

سر بیرون می آورند...

لبانت خاموش بود
و من به شوق شنیدن صدایی که نبود؛
تمام خاطراتم را مرور کردم...
: << دوست دارم >>

پاییز داشت شروع میشد
و ذهن لحجه دار مرا
زیر باران تنهایی ام
به مرور خاطرات محکوم می کرد

همه از اولینشان می گویند

اولینم را که به یاد می آورم

پر میشوم از آخرین باران پاییزی

و آسمان دلم به استراتوس های گاه و بیگاه

نیشخند میزند
...

سکوتت آخرین اقرار بود

گذشته بودی از بودن ها

میان بیداری های شبانه

سوار بر قطار جگر سوز خاطرات

به ایستگاه من رسیدی صبر کن

مرورم کن کمی خاطره ها را

بدون تو به جایی نرسید

قطار سوت کش...