چه بی دلیل میخواهمت
آن زمان که گلوله های برف
بر پهنای صورتت بوسه میزنند
و من در امتداد خیابان تنهایی ام
به تو فکر میکنم...

من تمام میشدم
شروع میشدم
تمام میشدم
و شروع میشدم
و هر روز گُم تر میشد
آنکه در آینه به من می نگرید

من از امروز به بعد غمگینم
دلم هوای عصر جمعه را دارد
کنار پرتگاهم و غرق در تنهایی
سقوط به اعماق گذشته را خواهم.
من از امروز به بعد نیستم
تو باید در کنار دیگری باشی
سوای هر چه بود و هست الان
تو ب...

در جان من نوشتی
پاییزان سر آید
پاسخ بیامد از عشق
پاییز همان بهار است

تو چه باشی و چه نه
بین من با خود من
فاصله پا بر جاست