به آخرین دیدار دو دلداده در یک ترن وحشی
که مرا برد به بیست و نه ماه قبل
یاد تو را زنده میکرد این واگن
از روزنه هایی که امید داشت متولد میشد
من گم کردم تو را در ایستگاه بعدی
و تو مرا می دیدی
می دانستی...

میکنی چادر به سر تا با خدا دیدار کنی
از زمین و از زمان فریادت آزاد کنی
میکنی راز و نیاز با آن رفیق دور دست
که به تو نزدیکتر است حتی به رگ از گردن
تو خودت از این زمانه خسته ای
اما نه
تا امید هست باید م...

که شانه هایم گاهی کنار تو تیر میکشند
نگاهت بی پایان بود
به مسیری که نبود
و راهی که جایی نداشت
در ماورای رویایی که حقیقت نداشت...
چه ساده از نگاهت سخن گفتی
وقتی رسیده بودم به آخرین واژه افکارم
نگاهت مر...

همه چیز تقصیر باد بود

خاطراتمان را با خود برد

صدایت دیگر یادم نیست

عاقبتِ فرار از مدرسه چه شد؟

مانده ام تنها در ایستگاه اتوبوس

در آخرین سنگر تنهایی شهر

رد پایی نمان...

تو پیاده رو تنهایی منی
صدای آرامشی که مینوازی در یادم
و خاموش میکنی هیاهوی خاطراتم را
تنهایی منی
آوارِ دلتنگی منی
شادابی منی
سیگارِ افسردگی منی...
نفس هایت راهنمای قدم هایم میشوند
و تا آخرین چ...