رَحبَةُ الجنان *{ هدیه به پیشگاه سرورکائنات حضرت محمّدمصطفی « ص » }


جهان سراسر به وجد آمد چو دیده بر این جهان گشودی
توئی تو آن کس که قدسیان را به حُسن رویت زبان گشودی

«بلال»  بالیده در گلستانِ مکّه...

شیخ ما وقتی که سر پیش خدا خم می کند
هرزگی کم می کند!
جای خود را در جهنم چون مجسم می کند
هرزگی کم می کند!
@@@@@
تا که بردارد کلاه از سر تو را چالاک و چست
بر ندارد گام سست
سایه اش او را اگر با خویش همدم...

پیرِ ما آورده رو بر جان، نه بل تن پروری
این نگیری سرسری
تا بیابد باده نوشان را به عالَم سروری
این نگیری سرسری

داده _ تا سر درگُمت سازد میان طاق و جُفت_
کی به خوردت حرفِ مُفت؟
کیف او ناکوک  شد  پیوسته...

گر چه داری در دل خود اضطراب از آینه
می ربائی با جمال خویش خواب از آینه

از تو چون سرشار می گردد شگفتی نیست هیچ
وام گیرد روشنایی آفتاب از آینه

هیچ از هشیاری خورشید پروائی نداشت
چشم هایت چون که می دزدی...

باور نمی کنید،
هرگز نمی شود،
دل آئینه ای کدر
جز با غروب.
باور نمی کنید
جز در دل سیاهی یک شب،
داغ شقایقی که شکوفا نگشته است،
کتمان نمی شود.
هر گز که دیده است؟
آهی را که در دل عاشق نهفته است،
در روشنای...