امشــب کنــار بســـتـرم آواز ســـــر کـن
سیمای غم از رنگ و رخسارم به درکن

مست از نسیم زلف و گیســوی تو هسـتم
با عطر رخسارت مرا مدهـوش تــر کـن

هــرگــز نچـیـدم از گـل روی تــو کـامی
لبهــ...

همه شب در غم هـجران تو نجوا کردم
رخ گل را به هـــوای تـــو تماشـا کردم

در نهانـخانه جـانم گل یِــاد تــو شکفت
شعله عشق تـو را در دل خود جا کردم

هر زمان در قفس خویش گرفتار شدم
به سرانگشت ...