ابرها
برای هیچ وپوچ
آسمان
را به هم زدند
چند تا فرشته آمدند
تاقضیه را
فیصله دهند
....
ناگهان
درمیان حرفهای خوب وبد
رعد وبرق زد
گرگرفت آتشی و دود
روی چشم ابرها
راه رفت
لشکر فرشته ناپدی...

حرفی که وزید از لبت یعنی شعر

عشقی که چکید از لبت یعنی شعر

با خلوت یک باغ دلت جفت شد و

گنجشک پرید از لبت یعنی شعر



راحت که نبود و ساده اما گفتم

در تلخی صد چشم تماشا گفتم

در حا...

اگر دروغ ،صدای مرا تباه کنید

مرا اسیر شب نا امید چاه کنید

به قبر گم شدگی های باد ،باد فنا

صدای جسم مرا ناگهان تباه کنید

دلم برای شما قرن ها ست می سوزد

به قدمت تب این شعرها نگاه کنید

...

ما حرمت خاک و خشت را هم بلدیم



پیچاندن سرنوشت را هم بلدیم



تا دستخط دعای مادر ، با ماست



ما آدرس بهشت را هم بلدیم

...