پاییز فصل قشنگیست
درختان شعر میگویند
و زمین را پر از واژه میکنند
در بین شعرها قدم میزنم
تا کافه گرم تنهایی
شعری را از کتم میتکانم
تمام شعرها بیرون در میمانند
من بازگردم
باید شب را تا صبح...

یلدا بهانه بود
پاییز دلش میخواست
بیشتر با تو نفس بکشد

"پیچگاژ کریمزاده"

از پَسش خواب هم بر نمی آید
طلوع که میکند خورشیدتاخودشب
هزاران نفرین از ذهنم گلوله میشود
تورا دیدم و دست به رسیدن تو پیرم کرد


پیچگاژکریمزاده...

عشق هرکجای تاریخ که هستی
روسری سر کن
نسیمی که از موهایت گذر کرد
به مشامِ هرکه رسید شاعرش کرد

پیچگاژ کریمزاده...

انزوا رسوخ میکند
به تنهایی مردی که
شکستنی نبود
کنج را انتخاب کرد
و خیانت نکرد

"پیچگاژ کریمزاده"