شعرِ من تلخ و غمین است ؟ همین است که هست
مرغِ اندیشه حزین است، همین است که هست

رنگ و بوی غم و اندوه در آنست، چه غم!
یا اگر نافه‌ی چین است ، همین است که هست

اشکِ تلخی‌ست که بر دامنِ اندیشه چکید...

غمی نهفته به جانم که عیـنِ لبخـند اسـت
شکفته‌خاطر از آنم ،که با تو پیوند است
مکن مـلامـت دل را ، که در صـفای خیال
به کنج مروه‌ی وصلِ تو آرزومـند اسـت
مگو که راه من از دل جداسـت ؛ می‌دانم
بگو مسـ...

در ایـن پـریـد‌ه‌رنگـی مهـتـابِ زندگــی
دیگر پریده از سرِ من ، خواب زندگـی
من خود نخواستم که بیایم در این سراب
امـا گذشــته بــود ز سـر، آب زنـــدگــی
حـالا مـنـم ، جــدا ز ســـلام نـگــاه تو
...

گاه اشکیم وگاه لبخندیم
گاهگاهی به عشق پابندیم
گاه خاموش و دل سراپاگوش
گاه سوسن‌زبان و پرپندیم
گاه گریانتریم زابرِ بهار
گاه برریشِ غصه می‌خندیم
گاه نومید و گاه امیّدیم
به سر موی آرزو بندیم
گر...