جز از ایران که من یاری ندارم
که فرماید بمیرم سر گذارم
نگاه بد کند دشمن به خاکش
زکاسه چشم ناپاکش درارم

شنیدم با رقیبم دست در دست
خرامان می گذشتی شاد و سرمست
جهانم تار شد هوش از سرم رفت
که یارم با عدو پیمان دل بست

به تو نزدیک که می شوم
چشمانت شیطان می شوند
نگاهت خدا
چه می توانم کرد
از هبوط گریزی نیست
آدمی را

تو سر بار من نیستی
وقتی
پا بر روی شانه های من می گذاری
یک سر و گردن
بالاتر از خودم می شوم

برف اگر نبود
رد پایت گم می شد
بر روی سبزه ها