از تو بدی بری
در تو خدا جلی
جز تو که زاید او
مثل حسین یلی
ام ابی تویی
مادر هر ولی
خیر نبیند او
دور بلا از او
بشنودت که خیر
نگوییش بلی
هم آخرین تویی
هم که تو. اولی
دخت پیمبری
همسر تو علی...

آزادی
را در شهر
گم کرده بودم
پیرمردی گفت
از مسیر امام حسین اگر بروی
بعد از انقلاب
به آزادی می رسی

تنها
در صفحه های تقویم
روز می شود
شبی که سنگین شده اند
از سایه شوم بختک بیگاری
تن ها
روزکارگر مبارک

از پاییز
یک زمستان راه است
تا بهار

بسان سیب سرخی
آویخته از دیوار کوچه باغی
بر شاخساری
ومن وسوسه چیدنم
در چشم هر راهگذاری