بر سر دار
چندین کلاف
همچنان
گره بر گره می زد
دختر قالیباف
روسریت را
به چشمهایم می بندم
تا بی حجابشان نبینند
گیسوانت
روشن می شود
جهانم
ترسهایم
اندک
به قدر هر کتابی
که می خوانم
پیرمرد
در غربت
از گور بپا خاست
فریاد بر آورد
مادرم را می خواهم
جنین این جسد
در این رحم اجاره ای
مرگ را
تاب نمی آورد...
از باور تو
به انکار خودم رسیدم
ورزی
اگر نباشی
در آتش این کفر
می سوزم
در دوزخ تنهایی
تبلیغات
