ازجوانی‌تابه‌پیری‌شعرمی‌گویم‌ولی
هیچکس دردمراازشعرهایم‌حس‌نکرد
شاعری‌راپیشه کردم تا که درمانم شود
بعد عمری حاصلم جز اشک حسرت نیست نیست
----------
از جوانی تا به پیری شعر می گویم ولی
هیچکس درد مرا از شعرهایم حس نکرد...
خنجرنامردیت‌عمری‌ست درقلب‌من‌است
زجردارم‌می‌کشم‌پس کی‌تمامش‌می‌کنی
درکنارت‌بودنم‌خواب‌وخیالی‌بیش‌نیست
درد بی‌درمان همین‌باشدنه‌درددیگری
-------------------------
دل‌راتوبیا‌زغصه‌لبریز‌نکن
این‌فصل‌بهارراچو‌پاییزنکن
هرچندکه‌عشق‌من‌زخاطربردی
پایان‌مرافقط‌غم‌انگیزنک...
نمی‌دانی‌پدروقتی‌نباشد
تمام زندگی درداست‌ورنج‌است
بدان‌قدرپدرای‌قدرنشناس
پدر چون گوهروبهترزگنج‌است
تبلیغات
