زنده ایم از ردّ پای سایۀ دلخوشکُنَک هامان ،

به این آثار کو مؤمن بدان هستیم !

اگر آیینه ای باشد جمالِ حجله هامان.

وگر صحبت ز گل ؛ نقش سیاهی هاست !

گره تا می زنیم و می زنم دستان خود را من...

بسترم را پاک کردم صبح !

باز هم گلهای تنهایی ز تیغِ تازه اما خستۀ خورشید.

پس از آن سرفه ها روز مرا آوازِ نو کردند.

ضریب چشمِ من با پنجره پس یادِ تو کردند.

بسترم را پاک کردم صبح ........

دیروز بلایی به سرم آمد و بنشست

چون سوء تفاهم به بَرم آمد و بنشست

انگار که نوبت ز صفِ نان بسپارد

گفتا که فقط یک نفرم آمد و بنشست

تا دید به رویش کَمَکی خنده نمودم ،

بر این سَرَکِ طاس و...

شب حصاری دورِ هنّوزم شد و کم دیر نیست

آفتاب روز بعدم غیرِ رنگِ قیر نیست

مرگ و حناّقِ جوانی چون شد آغازم چنین

سام بودم چون شدم زالِ خودم ؛ تدبیر نیست

دیو و دیواری که از سرخی به زر مانند بود...

ای سایه های مرگِ ز پرگارِ روزگار

ای وایِ ما که در آمد ز ما دمار

هر شاخهْ گل از لرزۀ پرچین ما شکست

یاران به زیرِ خاک و جراحت به دستِ خار

دیوارِ باغِ سردِ برادر ز کاه و گل

هوهوی جغد و ز م...