عمر را میکرد نِگه بر سوی اودر انتظار
تا دهد آسایش و آرامش و با اعتبار
لذتی ازعمر نخواهد وقف بر خدمت نمود
ناجوانی و جوانی صرف شد بر روزگار
آن زمانی درد پیری بر زمینش میزند
گوشه ای افتاده است و میرود ...

گَر من نروم،کسی نگیرد خبرم
هیچ کس ننمود هوای خوبی به بَرَم
دل شکوه زِ،دست تقدیر کُنَد
اِفشا نکنم آب دو چشمان تَرَم
آنچه به سرم آید و از دست خودم
هیچ کس نتواند که کند در به درم
تا فهم و شعور من شکوفا ...

دنیا وسیع و ضعیف هست نگاه من
اندیشه کاری نکرد بر رفاه من

راهی که رفته ام کجا می رود کسی
هرکس که رفته فتاده به چاه من

کی می رسد به سر چاه کاروان
طوفان به پا شده گم کرده راه من

سخت است که من ز ...

قلم به دست کسی جلوه کرد که دانا بود
چو کشتی که شناور به روی دریا بود
تمام عزت انسان به فهم و بینش او
نگه نما و ببین تکیه بر ثریا بود
خدا ز رحمت خویش آفرید کمال و جمال
نه تکیه کرد به ثریا به سایه طوبی ...

امشب بلند گفتم اذان،بی اذن او در این جهان
فقر می دهد خود را تکان،،فقر را به آتش می کشم
خواهم من آن تیر وسنان، از قله ی آتش نشان
راحت شود درماندگان،فقر را به آتش می کشم
تیغ را کشیدم از نیام،بر ریشه ها...