در دستِ دل شکسته ام جام دهید
از باده ی صد ساله ی گل فام دهید
ابریق اگر شکسته با کینه ی غم
یک جرعه رباعیات خیام دهید...

در پنجه ی پُر قدرت او تقدیریست
بر گردن جان به دست او زنجیریست
هر روز کسی را به خودش می خواند
دیریست اجل به کار لشکر گیریست...

در روز غدیر دم زتکبیر زدند
روز دگری تهمت تقصیر زدند
کی جراتشان بود به رویارویی
از پشت به وقت سجده شمشیر زدند
***********************
او بود یگانه ای که تکرار نشد
حتی به زبان دشمن انکار نشد
لرزی...

ازعشق نشان و سازه ای بود که نیست
در گور وفا جنازه ای بود که نیست
در شهر پُر از قحطی و اندوه مدام
بوی خوش نان تازه ای بود که نیست...

برادر
سربلند است هر آنکس که برادر دارد
چون صدف در بَرِخود دانه ی گوهر دارد

تکیه دارد به دل کوه و امیدش چو درخت
در دلِ باغ به هر شاخه ی خود بَر ،دارد

نهراسد زهیاهوی کَس و ناکس دهر
در شبیخونِ ...