گرفته چشم تو نبض زلال باران را
غروب می برد از دل خیال باران را

به سرزمین نفس های سبز سوسن ها
گرفته بغض بیابان مجال باران را

بخوان به خلوت خورشید در خیال خودت
ترانه ای که دهد احتمال باران را

اگر...

دیشب نگاهت آسمانے بے نهایت بود
در حجم کوه درد پژواڪ صدایت بود

مهتاب مے گشت و پریشان مے شد و انگار
در شعرها دنبال نقش رد پایت بود

غم با تمام وحشت شبهاے تنهایی
گنجشڪ سرگردان بغض آشنایت بود

دیدم م...

سروم ولے قد خم نخواهم کرد ، از غرش طوفان نمے ترسم
دنیا پر از نامردے و بخل است ، از باد سرگردان نمے ترسم

دریا تر از تقدیر خوبانم ، با موج هاے غم گلآویزم
بر ساحلم وقتے غزل باشد ، از هول کشتیبان نمے تر...

با نگاهی سرد من همجنس طوفان می شوم
گاه در لاک شکستن نیز پنهان می شوم

کوه از کم طاقتی احساس را گم می کند
من همان کوهم که در احساس حیران می شوم

بغض ها را می خورم بر شعر خود دل می دهم
شعر از هر سو بیا...

دلم از سینه ی احساس من افتاد شکست
موج لبخند غزل از دهن افتاد شکست
وزن هر شعر من از پیرهن افتاد شکست
روح شاعر صفتم از بدن افتاد شکست

با دلم بر سر چشمان تو دعوایم بود
چون ملک بودم و فردوس برین جایم ...