در بحر عشق قافیه هامان که تنگ شد
ناگاه شعر صحنهٔ خون بار جنگ شد
رگبار واژه قلب غزل را هدف گرفت
خودکار چون مسلسل و جوهر فشنگ شد
شاعر نشست و قصه این غصه تازه کرد
دفتر شبیه گاری شهر فرنگ شد ...
به گدایان خبر آمد که رخ شاه شکست
بغض شب در دل یک لحظه کوتاه شکست
خانه می گفت نرو ،خاک تمنا می کرد
رعشه افتاد به در ، قامت درگاه شکست
گام برداشت ، فقط گفت که « انا لِلّله »
و زمین بود و ...
کدام گوشه کنار غزل نهان شده ای ؟
که عاشقانه تر از آنچه می توان شده ای
سفیدِ ابر بهاری، شکوهِ اقیانوس
زلالِ آبی و تنپوش آسمان شده ای
و در مدار تو ای ماه مشتری کم نیست
چگونه گرمی بازار کهک...
اگرچه راوی این اتفاق نصرانیست
به روی نیزه پر از آیه های قرآنیست
و الْسَلاٰمُ عَلیٰ اَیُّها الْسفینه نور
بمان که شام غریبانِ شام ،طولانیست
بگو به باد نیاید به سمت گیسویت
بگو که کار جهان...
عشق از اول به من نمی آمد
من امیدم به دست جادو بود
لاک پشتی به پشت افتاده
محو پرواز یک پرستو بود
_
روزها مثل برق میرفتند
من همان و تو هم همان بودی
من گرفتار این زمین بودم
تو ولی محو آسم...
تبلیغات
