بخت نحسی سوار مستی شد من به فرمانبری دچار شدم
برلبم مانده حسرت لبخند تا به پاییز رهسپار شدم

خدایا خداوندا رحیمی و رحمانی
مدد از تومی جویم در این حال حیرانی
کروناچه ویروسی ست چه بدخواه منحوسی ست
درنگش فراخوانده جهان را به ویرانی
خلیده روانم راپریشیده جانم را
گسست استخوانم راغم مرگ ایرانی
زمان...

اگرچه خسته از خود ام چو فصل زرد زندگی
ولی ترانه می شوم برای لحظه های تو

من را به اوج خفت و خوار ی گماشتند
مجمو عه ای که شرم و حیا یی نداشتند

شما ها ، پاره پوره ابر های حایل خور شید
که عادت کرده اید تا مهر بان باشید
تمام نور ها را در اسارت مر ده می خواهید
تمام رستنی ها را شکفتن را
مدام افسر ده می خواهید
.
شماها ، ای شب دیجورطولانی
سحر ها ...