دیوانه ای را می شناسم که با پاهای بسته،
آسمان ها را متر می کند
شب ها، سَبَد خالی اش را بر می دارد،
ماه را به گیسوانش می بندد و
ستاره ها را دست چین می کند...
دیوانه ای که تمام الاکلنگ های شهر
ازپ...

دارم به آن شبی فکر می کنم
که تمام ساعت های دنیا
با چشم های تو
خوابیدند...

امیروحیدی

به جز حقیقتِ محضی که در نگاه تو هست
خیال خانه ی من، نقشِ دیگری نگرفت

امیروحیدی

مرا به یاد بیاور که زار گریه کنم
به شوق آمدنت، بی قرار، گریه کنم

مرا به نامِ خودت با غزل، صدایم کن!
که من به نامِ خودم انتظار، گریه کنم!

مسیرِ آمدنت را چقدر دوره کنم؟!
چقدر جان بکَنَم؟!... بی...

تنهایی... یعنی
وقتی مستِ تماشای پیراهنی سپید هستی،
در قابِ عکسِ حوض،
شعری تو را با چاقو بزند......
و یا میان گریه های شبانه، «فَعَلاتُ... فاعِلاتُن»
نَفَست را بگیرد و
دو بیت مانده به آخِر، غزلی ...