فصل آغوشت،غزلها را بهاری می کند
گونه ی شعر سپیدم را اناری می کند

ای که دریای نگاهت شوق آبی غزل
ماهی قلبم بر امواجش سواری می کند

نوبهار واژه هایم نیلی چشمان توست
مرغ خاموش سکوتم را قناری می کن...

دلواژه های تنهایی

اولین روز آخرین ماه سال...
وقت سرودن عشق ️ است نه دویدن های الکی
وقت عبوری آرام از جاده های سالی که میگذرد...
یادآوری شادی هایی ️ که گذشت
لمس خاطره ی آدمهایی که رفتند و ...

چشمان سیاه تو شب آفاق است
لبهای تو آلوچه ی سرخ باغ است
بگذار تو را به شهر رویا ببرند
مهر تو به زلف شعر من سنجاق است

مه ناز نصیرپور...

بر من نازل شدی
چون کتابی مقدس
مبعوث شدم
به سرودنت

مه ناز نصیرپور

می نویسمت
مو به مو
تار به تار
موج به موج
در رویای لحظه ها...
تا واقعی شوی
در آغوشم
نغمه ی دلنشین عشق
بر لبان خاموشم

مه ناز نصیرپور

پ.ن: بیدارم
از تو تب دارم
در پاییزی که شبیه زمستان...