قصه ما فسانه شد...آفت دل زمانه شد...یار زما بیگانه شد...بیگانه صاحبخانه شد...از قبل دودسته گی
عقل رمیده در جنون...عشق رذالت درون...دل شده طشت پرزخون...خون چکد از دیده برون...از قبل دو دسته گی
دیوببین ...

آفت دل زمانه شد عشق توآم بهانه شد
زمزمه ام ترانه شد لیک چه میتوان سرود
فکرتواز سرم برون می نرود دگر کنون
غم زده ریشه از درون لیک چه میتوان سرود
می نبرد مرا دگر خواب نمیدهد اثر
دیده زاشک گونه تر لیک چه...

همه گویند برما جود فرمود
ویا در خلقت خلقش نبد سود
اگرجوداین بود آلام ما چیست
خدایامرحمت کن خلق با سود...

آنهمه مستان می ناب کو
طالب جانانه ی بیتاب کو
زآنهمه جوینده ودلدادگان
تشنه ی آن روشنی آب کو
کو همه پاکان طریقت معاب
درطرق شاهی ارباب کو
درنظر ناظر پویندگان
پیرکه باشد اولالباب کو
آنکه بتدبیر زند برهدف
...

ار بیدلی ایدل بیکی دلداری
بند آن دل بیدلت بیک دل ،آری
ورنه دل بیدلت بهیچ ارزد وبس
آن دل نبود بلکه دل خونباری