بغضی، مدام در گلوی من است
گریه ی بی صدایم دلتنگی را فریاد میزند
بدنبال فنجانی آرامش،
در کنج خلوت اتاقم
خاطراتم را مرور می کنم و
با لهجه ی باران
اشک هایم را دانه دانه به نخ میکشم
زن و درد و سکوت...

صدای شکستن قلبم به ماه رسیده
شب های طوفانی زندگیم
در انتظار طلوع آرامش خورشید
در رقص کُند عقربه ها
نقش غم
بر تن خستۀ زمان
خالکوبی کرده و
هنوز ماه،
از صدای ریزش قلب شکسته
پشت پرده ای از ابر
...

زنی میرقصد در آغوش باد
وزش باد در آبشار گیسوانش
عطر عشق می پراکند و
مرد،
در رویاهایش
می بندد چمدان سفر
به همآغوشی خیال...

زیبا آصفی(آمین) 8 فروردین 94...