بادها ’مرده اند
ابرهای عقیم،
ماه را کفن پوش کرده اند
باد نمی وزد، ابر نمی زاید، مهتاب نمی درخشد و بغض آسمان نمی ترکد
زمان ، در انجماد ذهن برهنه ام خوابیده
عقربک های بهت زده
در اندوه شب
خطو...

انگشتانم قلم را در آغوش گرفته و
بر بستر پاک و زلال کاغذ
بوسه میزند و می گرید
می چکد عاشقانه هایش
از دهان زخمی قلم
آفتاب دلم خاموش و
ستارهء چشمانم به تاریکی نشسته
نگاهم را با لهجهء باران و
...

در شبی تاریک و طوفانی
لا به لای دندان های تیز زمان
و پوزخند عقربه های سرنوشت
پای تابوت خزان زدهء
واژه های باکرهء محبوس
در قفس قفل شدهء اندیشه
که بر دوش مورچه ها
به میهمانی گور می روند ...

در ذهن مغشوشم
حرف روی حرف خوابیده
نمی توانم بیدارش کنم
فربادم،
روزهء سکوت گرفته و
بر مزار حرف های بخواب رفته
سر در گریبان چمپاتمه زده
تا واژه ها انقلاب کنند و
بر سر قلم های عقیم شده از ...

تکه ای از ماه
بر لب جاده افتاده
جنگل به پیشواز, بهار
شاخه هایش را شکوفه باران کرده
ابر, آبستن, باران
در آسمان به رقص و پابکوبی نشسته
ستاره های نقره ای از پشت ابرها
چشمک میزنند به بهار نو...