عاشق که می شدیم
پنجره لبخند می زد،
و
کوچه می رقصید، در صبحانه ای گرم.
هر روز، ساعت ۱۲ بار می لرزید
و من در استکانت چای....
و در نگاهت بوسه....
نه...
_ دیگر نمی گریم
_ دیگر نمی خندم
تنها می گ...

جاده کش می آید ، در باران
از تو..

تو از شهری دور می آیی و شهر پر است / از آدم
/ از بادبادک
جهانم را بر میدارم/ از درختانی خیس
_مسموم...

از دامنه ی گریه هایم ، می افتم
دنیا از جرقه های خاموش حقیقتی_پاره
شبیه می شوم
به همه چیز و هیچ چیز
هر چه پیش می آیم به سمت خیابان
کلاغ های بیشتری در فضایی سنگین ، معلق.
...

دستهایم را به خانه می برم
مدام از تو_ خالی_
و پرت می شوم
به عکس هایت، پای دیوارهای غرور
لباسهای آبی ام را می پوشم،
و تو....
خنده هایت را هوا می کنی برای ن...