زمین خشکید و گل بی ادعا رفت
پرنده مُرد و از جنگل خدا رفت
زمستان رفت و باران بی توجه
از این شهر پر از دود و صدا رفت
_
ابوالقاسم کریمی...

تبر بازوی جنگل را شکسته
پرنده زخمی و تنها و خسته

لبان تشنه دریاچه یعنی
غبار شب به روی گل نشسته

تبر بازوی جنگل را شکسته
پرنده زخمی و تنها و خسته

تمام وسعت دنیای کارون
شده یک قایق در گِل نشسته

جهنم منزلی در دل خریده
هوای زندگی را سر کشیده
نصیحت میکند ما را خردمند ...
ولی غم ریشه را از ته بریده

هوا دلگیر و دل زندانی عشق
رها در ساحل طوفانی عشق
همه در خواب و من در زیر باران
گرفتار غم پنهانی عشق

(یا)

هوا ابری و دل زندانی غم
رها در ساحل طوفانی غم
زمستان است و من در زیر باران
گرفتار شب طولانی...