با تو روشن می شود کاشانه ی ویرانه ام
مثل شمعی و به گِردِ روی تو پروانه ام

یاسمن هستی ؟ و یا رز، ؟ عطر نو آورده ای
بوی ناب و تازه ای پیچیده در گلخانه ام

یاد چشمان سیاهت چنگ بر دل می زند
جُز نگاه نافذ...

سبزم اما حیف... چون دیگر بهارت نیستم
دیگر آن مهتاب در شب های تارت نیستم

روز برفی و من و قهوه ، هوایی دلنشین
سینه می سوزد ، ببینم در کنارت نیستم

خانه ای ابری بَنا شد در دلم با رفتنت
عاشق...

یک نگاه مست تو صبر و قرارم ﺑﺮﺩﻩ است
هوش و دین و دانش و دار و ندارم ﺑرﺩﻩ است

هر کجا باشی دل شیداى من دنبال توست
رفتنت بوى خوشِ عطرِ بهارم ﺑرﺩﻩ است

آسمان می گِرید و سیلاب اشک...

چهره بگشا ماهِ من شب خیمه بر پا کرده است
کار شام تیره را چشم تو با ما کرده است

قصۀ دوری ز چشمانت دلیل غصه ام
تا قیامت درد را بر من مُهَیّا کرده است

بر خلایق رحم کن بر رُخ ن...

رفتی و با رفتن تو،.! حالم اصلا خوب نیست
تا به کی در انتظارت...؟ طاقت ایوب نیست

روی زردم عشق پاکت را نمایان می کند
زندگی بی تو برایم ذره ای مطلوب نیست

ای که خورشید منی و ماهتاب دیگری
تا تو...