یادم ، غباریست از خاطری پاک شده
فردا ، شرابیست از فریادی تاک شده
نخواهم مُرد ، از بادۀ زهرآگینِ خزان
تَن من دیریست که از غمت خاک شده
...

در چشم بر هم زدنی
می چکد از آسمان
قطره های باران

کاش بشکفد
از زمین مرده
عطر بهاران

مام زمین برخیز
ارغوانها تشنه اند
کوه ها خشکیده

برخیز تا نگردد
بازی زمستان
دوباره اکران
...

وقتی که ،
بهای نسیم ،
سنگین است ...
باور میکنم ،
که خط افق ،
خونین است ...
تا که از سَحَر ،
می شود بلند ،
صدای تنهایی ...
تنپوش دشت ،
از خون لاله ها ،
رنگین است ...
...

کودکی که یافت ،
جان از اسپرماتوزوئید
گل سرخی بود ...
که در شوره زار روئید

بغض من درد است
آسمان را بر زمین می کِشاند
این روزهای غم زده
خونها بر دل می نِشاند
چه مانده است باقی
از گُل و دشت و از باران
چه می شود در میدان
که فواره خون می فِشاند ؟
...