"به نام پروردگاری که مرا به ستاندن عزیزی ازمود تا ازمون دهم هرچه به غیر از اوست از من
گرفته شود ...........متن زیر را درقالب نثر اهنگین سرودم اما بدلایلی مجبور به ارسال ان بعنوان شعر شدم ....
اما ...

ان شب که دیدم روی تو
ان چهره مهروی تو
احوال من شوریده شد
بنیان من ویرانه شد
سیلی بدامانم زدی
ابی به چشمانم زدی
عشقت که شد مهمان من
زخمی زده برجان من
چون گنج من درخاک شد
قلب مرا صد چاک شد
...

امده ام که در زنم گرچه مرا تو رانده ای
اهِ دریغ واشک چشم گرچه به دل نشانده ای
گر چه مرا تورانده ای، دست زتو نَشُسته ام
دل به امید وصل تواز همه کس گُسسته ام
شرح بیان عشق تو وردِ زبان من شدی
من...

چون فلک برلوح بختم نقش فردا می نوشت
تاتاابد تنهایم را همدم دنیا سرشت
بی وفایی را سزایِ باوردنیا نوشت
تا ابد دردفترتقدیرمن رسم جفا را می نوشت
...

بیا ای اشک غم ازچشم خونینم
که سوز سینه ام گوید زسِرحال مجنونم
دلم تنگ است وغم بسیار می پیچد
درون هستیم هرشب بسی چون شمع میسوزد
بیا ای حال بیداری که پروازمنی امشب
بیا ای اشک غلطانم که اواز منی امش...