شکسته بال و خسته ام
درون خود نشسته ام
کسی مرا نمی خرد
به آسمان نمی برد
چرا که من فتاده ام
فتاده نه؛ که ساده ام
اگر نبودم اینچنین
اسیر دست آن و این
دوباره می شدم رها
لطیف و پاک و بی ریا
چوغ...

حسین ابن علی، نور هدایت

رسانَد اهل کشتی را سلامت

تمام هستی خود را سفر برد

به وادی بلا و پر خطر برد

سرش را داد امّا؛ عزّتش نه

همه هستی خود را؛ غیرتش نه

حسین اب...

آن شنیدم مرد پاکی لنگرود

اهل معنا بود و اهل فضل و جود

باز می کرد او گره از کار خلق

جامه اش بودی به تن یک کهنه دلق

در وجودش نور سبزی دیده شد

هر که شد محرم وجودش دیده ...

تک درختی سرو در دامان کوه
مانده تنها، مانده محکم، باشکوه
تشنه لب دستش به سوی آسمان
کاش بارانی ببارد ناگهان
آسمان هم در پی تحریم ماست
تا زمانی غل و غش تصمیم ماست
این گره را باز کن با دست خود
هر ...

حاجتی دارم نظر کن یا جواد
ای که مهرت را خدا قلبم نهاد
دستگیری کن شها از نوکرت
جان مولا، جان زهرا مادرت
دانشت بالا تر از فهم بشر
جز خدا از آن ندارد کَس خبر
معتصم، مامون و ام الفضل دون
هر سه شد ا...