فَردایم را به غُروب امروز تو
امیدی است نا گسستنی
فرآزت را می پَرستد،
شاعری که ِ شُکوه ات را
ن توانست، به دورانش رها کند
دریاب تار تنیده ات را ، به ذره ذره وجودم
چه با شکوه آرمید های
سِوآی ، مردگی .
ت...

معلوم نمی شوم ولی ! می خوانم

یار در کوچه, مرا مآ شدنی
فورآن میل, عطا کردی و باز, ! حیرانی . . . .

تاکی تورا نبینم وگویم بدیده ام تورا
اشکی ز دیده می چکدم را ! چه گوی ام

باران صدای توو من را , اسیر تر
افسون ندای توو من را ضعیف تر