آنچه بخشیده نمی شود
گناهان تو نیست
هوس های من نیز
قطره اشکِ حسرتی است
که از بالهای خموش
بر زندگی چکید
خرافه را ترانه خواند
و عشق را
به باورِ ایل شکست !

آنچه جاودانه می شود
فریاد...

لازم است کوچ کنم
و فراری بشوم از حجم انسانهای عاشق ،
احساسات مسحور
در دلهای افسون گشته و کور .
بکَنَم ریشه ی عشق موهوم
ازجنس صد کابوس
که همه در فرم رویاهایی شیرین
با خواب
آمیخته ا...

برسپیدِ ابر میکشد نقش رویاها
شاعری
که کتاب ندارد .
بر گردنِ شب می آویزد
زنگوله های سیمین
آن ماه
که در آسمان جایگاه ندارد .
در خوابِ مردمان حکم میراند
کابوس ...
آنگاه که روز را
به تمام...