چشمانم نمی بیند
گوشهایم نمی شنوند
لبانم باز نمیشوند
دستانم بیجانند
پاهایم نمی روند
من نمرده ام
از دنیای شما رفته ام ...
هیچکس
هیچ چیز
بمن نزدیک نیست
مگر تو
که نمی دانم کجایی
صبحانه نمی خورم
بلکه صبح بماند
وهم ناهارو شام
تا بلکه روزم نگذرد
بهیچ رهگذری نگاه نمی کنم
تاشاید تو بیایی ترا ببینم
***
شاید تو بهانه ای
تا عمرم بدیگونه بگذرد
وشاید تو مرا و شاید دیگری یا دیگ...
آنکه
آنکه
بجنگل یورش می برد
براحتی همه چیز را چماق می بیند
اما شاعر در مهمانی گل
دست و دلش بتراشیدن قلم نمی رود ...
مگر می شود
تو
تشنه باشی و من فقط عاشقت باشم هنوز
تبلیغات
