نگارم کجایی
دریاب
آب نه
تشنه کبریتم
دارم خاموش می شوم

همیشه
یک عصا
یا یک صندلی
وگاهی یک جلیقه ی نجات
شبیه مادر یا خواهر
یا یک دوست خوب
همراهت باشد
کار از محکم کاری عیب نمی کند
عشق
مثل دریا
گاهی بد جوری زیر پایت راخالی می کند...

شاید باشد
ومن آگاهش نیستم
خودش از امروز روز خود می گوید
صبح و امروز بامداد را می گویم
چه کسی نشانی امروز بامداد را می داند
در صدای خروس
واق بانگ گاه و بیگاه سگان
و مدعیان دروغین و راستین
چیزی دس...

چرا دروغ بگویم
منکه همه ی شادیهایم را گم کرده ام
چگونه بیاد کریسمس باشم
روزی همه ی روزهای شاد مردم جهان را در سینه داشتم
حال حتی خنده ی خودم راهم بیاد نمی آورم...

من باهمه فرق دارم
درست مثل شما
مخصوصا آنانی که فردا را تا آخر زمان می خواهند
تا به آن هر گزنرسند
اما من قسمت کوچکی از فردا برایم کافیست
مثلا اگر تکه ای از یک صبح بهاری باشد خوب است
وتوهم نیا خست...