خورشید
نظاره می کند
به هر شهید
و می سراید 
از دشت لاله ها
شعری پر  از  امید
...یاس

قلم بر روی کاغذ
پاییز لغزید
به تکاپو در آمدند
خاکسترهای ذهن روزگار
و گونه های ترک خورده ی یاس
در پنجه ی خاطرات
دوباره شمرد
قطرات پریشان الماس
و من در درونم نهیبی سخت را
دوباره کردم احساس
...

دوباره اول مهر است و دختر
پریشان می کند احوال مادر


که حسرت بر دلش پولی ندارد
برای کیف و کفش و مشقِ دفتر

عبداللهی_فر_یاس...

آهی کشید
تن نَمور مهتاب
و آرزو های محال مرا
لای پیچک های باغچه
پیچید وبه آغوش باد سپرد.
عبداللهی فر یاس

تویی ضامن عشق رویایی ام
  که دلبسته ی عطر زهرایی ام
من آن زائرِ اَبرِ بارانی ات
تویی علت چشم دریایی ام
ندارم گر از  شعیه گی بهره ای
نشانم همان شورِ شیدایی ام
وگر مست شعر و غزل ها شدم
تویی...